View source for Instalacja SDK (Software Development Kit) i podstawy jego używania

''Grzegorz Kraszewski''
----
<small>Ta strona w innych językach: [[Installation of Software Development Kit and its basic usage|angielski]]</small>


==Instalacja SDK==

Oficjalny pakiet SDK (''Software Developer Kit'') MorphOS-a zawiera komplet narzędzi niezbędnych do tworzenia programów dla tego systemu. Znajdują się w nim następujące elementy:

* pliki nagłówkowe systemu  (dla natywnego API MorphOS-a).
* pliki nagłówkowe standardowej biblioteki C i C++.
* Dokumentacja API MorphOS-a i przykładowe kody źródłowe.
* Dwie wersje kompilatora GCC: 2.95.3 i 4.4.4.
* Zestawy programów towarzyszących GCC (tzw. ''toolchains''), jeden zestaw dla każdego kompilatora, inne narzędzia dla programistów.
* MorphED, prosty edytor programisty.
* Język skryptowy Perl, używany przez niektóre z narzędzi.


Pierwszym krokiem instalacji jest pobranie archiwum SDK z portalu [http://www.morphos.net morphos.net], lub poprzez ten [http://www.morphos-team.net/files/sdk-20100617.lha bezpośredni odnośnik]. SDK jest udostępnione jako archiwum LhA, które należy samodzielnie rozpakować przed instalacją. Najłatwiej można to zrobić, otwierając menu kontekstowe dla pliku archiwum w oknie Ambienta i wybierając ''Rozpakuj''. Przy rozpakowywaniu archiwum jest tworzony katalog ''morphossdk'' zawierający program instalacyjny i duży plik o nzawie ''sdk.pack'' Rozpoczynamy instalację uruchamiając ''Installera''. Jedyna decyzja, jaką trzeba podjąć w czasie instalacji, to wybór katalogu docelowego. Potem podziwiamy już tylko pasek postępu...


Po instalacji może się okazać niezbędne zrestartowanie systemu w celu aktualizacji ścieżek i przypisań wolumenów.


==Wybór kompilatora==

Jak wspomniano wyżej, w SDK znajdują się dwa kompilatory GCC: stary, ale sprawdzony 2.95.3 oraz w miarę nowy 4.4.4. Do szybkiego przełączania się między nimi służy program ''GCCSelect'', znajdujący się po instalacji w głównym katalogu SDK. Używa się go w następujący sposób:

 GCCSelect 2.95.3

lub

 GCCSelect 4.4.4

Program zmienia dowiązania symboliczne do kompilatora i programów narzędziowych tak, aby wskazywały na wybraną wersję. Dzięki temu kompilator zawsze wywołuje się poleceniem ''gcc'' albo ''g++'', niezależnie od aktualnie wybranej wersji.


Którą wersję wybrać? To zależy od kompilowanego kodu i innych warunków. Oto kilka wskazówek:

* 2.95.3 kompiluje szybciej i wymaga przy tym mniej pamięci.
* 2.95.3 jest lepszy do starego kodu, 4.4.4 może zgłosić mnóstwo ostrzeżeń, a nawet błędów w kodzie, który starsze GCC skompiluje bez problemu.
* Do nowych projektów, szczególnie pisanych w C++, lepiej użyć GCC 4.4.4. Stary kompilator w wielu miejscach nie jest zgodny z aktualnym standardem C++.
* 4.4.4 zazwyczaj generuje szybszy kod (czasem jednak kod jest również większy, zależnie od opcji optymalizatora).
* 4.4.4 jest stosunkowo świeżym i bardziej złożonym kompilatorem. Może zawierać więcej błędów niż sprawdzony przez lata 2.95.3.

Generalnie zalecam używanie GCC 4 i przełączanie się na 2.95.3 tylko, gdy jest to niezbędne.


Aktualnie aktywną wersję kompilatora można sprawdzić opcją '''&minus;v''', która wyświetla wersję i opcje ustawione przy budowaniu kompilarora:

 gcc -v

Ostatnia linia wyników tej komendy zawiera wersję GCC.


==Standardowe biblioteki C i C++==


Biblioteki standardowe są częścią specyfikacji języka C i C++. Zawierają przede wszystkim funkcje wejścia/wyjścia dla plików i konsoli tekstowej, funkcje matematyczne i operacje na łańcuchach tekstowych. Biblioteka C++ zawiera również zestaw podstawowych klas &ndash; kontenerów danych.

* [http://pl.wikipedia.org/wiki/Biblioteka_standardowa_j%C4%99zyka_C Biblioteka standardowa C na Wikipedii]
* [http://en.wikipedia.org/wiki/C%2B%2B_Standard_Library Biblioteka standardowa C++ na Wikipedii (po angielsku)]


Programy w systemie MorphOS mogą używać tych bibliotek na dwa sposoby. Pierwszym, domyślnym sposobem jest użycie [[Organizacja_API_MorphOS-a|biblioteki współdzielonej]] ''ixemul.library''. Jak sugeruje nazwa, biblioteka ta próbuje zasymulować programowi środowisko systemu uniksowego. Oprócz biblioteki standardowej oznacza to implementację znacznej części standardu [http://pl.wikipedia.org/wiki/POSIX POSIX] i wiele innych powszechnie używanych funkcji. Biblioteka ''ixemul.library'' jest zwykle używana do portowania większych projektów z Unixa/Linuxa, jest na przykład używana przez sam port GCC i jego programy narzędziowe.


Drugim sposobem dostarczenia programowi bibliotek standardowych jest użycie ''libnixa'' (skrót od '''''lib''' '''n'''o '''ix'''emul''). W przeciwieństwie do ''ixemul.library'', ''libnix'' jest biblioteką linkowaną statycznie z aplikacją. To zalecany sposób dołączenia biblioteki standardowej do programów pisanych od podstaw dla MorphOS-a (a także portów, o ile to możliwe). Linkowanie z ''libnixem'' uaktywnia się podając kompilatorowi i linkerowi opcję '''&minus;noixemul'''. ''libnix'' zawiera w sobie kompletne biblioteki standardowe C i C++, ale jego implementacja POSIX-a jest mniej kompletna.


<small>Jeszcze jedną możliwością jest całkowita rezygnacja z użycia bibliotek standardowych. Na pierwszy rzut oka to szalony pomysł, ale natywne API systemu posiada kompletną obsługę wejścia/wyjścia do plików, konsoli i innych obiektów DOS-a, jak również wiele funkcji do obróbki łańcuchów tekstowych, funkcji matematycznych itp. Bezpośrednie użycie natywnego API systemu czyni program mniejszym i szybszym. Z drugiej strony kod używający natywnego API nie jest bezpośrednio przenośny na systemy operacyjne inne niż amigowe/amigopodobne. Opcja kompilatora '''&minus;nostdlib''' powoduje pominięcie bibliotek standardowych przy kompilacji i linkowaniu programu. Trzeba również zauważyć, że w tym przypadku wymagane jest napisanie [[własnego kodu startowego]].</small>